นิทานอีสป เรื่อง ลิงกับสุนัขจิ้งจอก
มีลิงหางด้วนตัวหนึ่ง เห็นสุนัขจิ้งจอกมีหางเป็นพวงสวย
ก็นึกอยากจะมีหางสวยเช่นนั้นบ้าง มันจึงพูดกับสุนัขจิ้งจอกว่า
“ท่านมีขนหางสวยงามมาก ข้าอยากมีหางสวยเช่นท่านบ้าง
ท่านจะมีวิธีแนะนำอะไรข้าบ้างไหม”
สุนัขจิ้งจอกได้ยินลิงหางด้วนพูดเช่นนั้น ก็นึกขำในความไม่เจียมตัวของลิง
มันจึงแกล้งบอกว่า ”ไม่ยากหรอก…เพียงแค่ท่านให้เพื่อนๆลิงของท่าน
ช่วยกันดึงหางให้ท่านทุกวัน…ไม่นานหางของท่านก็ยาวเองแหล่ะ”
ลิงหางด้วนผู้โง่เขลาได้ยินก็ดีใจ มันรีบระดมเพื่อนๆลิงจำนวนมากให้มาช่วยดึง
พร้อมกับบอกว่า “ดึงให้เต็มแรงเลยนะพรรคพวก”
บรรดาเพื่อนๆลิงก็พากันดึงหางที่มีอยู่เพียงน้อยนิดของลิงโง่…สุดแรงเกิด
ทำให้หางของลิงผู้ไม่เจียมตัวขาดออกทันที
สร้างความเจ็บปวดให้มันอย่างแสนสาหัส
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“จงพอใจในสิ่งที่ตนมี…แล้วคุณจะเป็นคนโชคดีที่สุดในโลก”
“จงพอใจในสิ่งที่ตนมี…แล้วคุณจะเป็นคนโชคดีที่สุดในโลก”