นิทานสองภาษา พระคุณของแม่เรื่อง คนที่คุณก็รู้ว่าใคร (You know who) นิทานภาษาอังกฤษพร้อมคำแปลไทย ให้แง่คิดสอนใจเราเกี่ยวกับครอบครัว เสริมสร้างคุณธรรม ความกตัญญูรู้คุณต่อบิดามารดา บุพการี รวมถึงผู้มีพระคุณต่อเราด้วย
นิทานเรื่อง คนที่คุณก็รู้ว่าใคร (You know who) …??
When you came into the world, she held you in her arms.
You thanked her by wailing like a banshee.
When you were 1 year old, she fed you and bathed you.
You thanked her by crying all night long.
เมื่อคุณกำเนิดมาในโลกนี้ เธออุ้มคุณไว้ในอ้อมอก
คุณขอบคุณเธอโดยการร้องไห้
เมื่อคุณอายุ 1 ขวบ เธอป้อนข้าวและอาบน้ำให้คุณ
คุณขอบคุณเธอโดยการงอแงทั้งคืนวัน
When you were 2 years old, she taught you to walk.
You thanked her by running away when she called.
When you were 3 years old, she made all your meals with love.
You thanked her by tossing your plate on the floor.
เมื่อคุณอายุ 2 ขวบ เธอสอนคุณเดิน
คุณขอบคุณเธอด้วยการวิ่งหนีเมื่อเธอเรียกหา
เมื่อคุณอายุ 3 ขวบ เธอทำอาหารทุกอย่างให้คุณด้วยความรัก
คุณขอบคุณเธอด้วยการโยนจานลงพื้น
When you were 4 years old, she gave you some crayons.
You thanked her by coloring the dining room table.
When you were 5 years old, she dressed you for the holidays.
You thanked her by plopping into the nearest pile of mud.
เมื่อคุณอายุ 4 ขวบ เธอให้ดินสอสีคุณ
คุณขอบคุณเธอด้วยการระบายสีบนโต๊ะอาหาร
เมื่อคุณอายุ 5 ขวบ เธอแต่งชุดเก่งให้คุณเพื่อไปเที่ยว
คุณขอบคุณเธอด้วยการทำชุดเก่งนั้นเปื้อนโคลนเลอะเทอะ
When you were 6 years old, she walked you to school.
You thanked her by screaming, “I’M NOT GOING!”
When you were 7 years old, she bought you a ball.
You thanked her by throwing it through the next-door-neighbor’s window.
เมื่อคุณอายุ 6 ขวบ เธอเดินไปส่งคุณไปโรงเรียน
คุณขอบคุณเธอด้วยการกรีดร้องว่า “ไม่ไป!!!”
เมื่อคุณอายุได้ 7 ขวบ เธอซื้อบอลให้คุณ
คุณขอบคุณเธอด้วยการไปทำหน้าต่างของเพื่อนบ้านแตก
When you were 8 years old, she handed you an ice cream.
You thanked her by dripping it all over your lap.
When you were 9 years old, she paid for piano lessons.
You thanked her by never even bothering to practice.
เมื่อคุณอายุได้ 8 ขวบ เธอซื้อไอศกรีมให้คุณ
คุณขอบคุณเธอด้วยการทำมันหกเลอะเทอะไปทั่ว
เมื่อคุณอายุได้ 9 ขวบ เธอสอนเปียโนให้คุณ
คุณขอบคุณเธอด้วยการไม่เคยแม้แต่จะซ้อม
When you were 10 years old, she drove you all day,
from soccer to gymnastics to one birthday party after another.
You thanked her by jumping out of the car and never looking back.
When you were 11 years old, she took you and your friends to the movies.
You thanked her by asking to sit in a different row.
เมื่อคุณอายุ 10 ขวบ เธอขับรถไปส่งคุณทุกวัน,
ตั้งแต่สนามบอล, โรงยิม, ยันงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนแต่ละคน
คุณขอบคุณเธอด้วยการกระโดดออกนอกรถ โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง
เมื่อคุณอายุ 11 ขวบ เธอพาคุณและเพื่อนคุณไปดูหนัง
คุณขอบคุณเธอด้วยการขอนั่งที่นั่งคนละแถว
When you were 12 years old, she warned you not to watch certain TV shows.
You thanked her by waiting until she left the house.
When you were 13, she suggested a haircut that was becoming.
You thanked her by telling her she had no taste.
เมื่อคุณอายุ 12 ขวบ เธอเตือนคุณอย่าดูทีวี
คุณขอบคุณเธอด้วยการรอเธอออกไปก่อน แล้วดูต่อ
เมื่อคุณอายุ 13 เธอแนะให้คุณตัดผมให้มันดูดี
คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่าเธอไม่มีรสนิยมเอาเสียเลย
When you were 14, she paid for a month away at summer camp.
You thanked her by forgetting to write a single letter.
When you were 15, she came home from work, looking for a hug.
You thanked her by having your bedroom door locked.
เมื่อคุณอายุ 14 เธอจ่ายค่าซัมเมอร์แคมป์หนึ่งเดือนให้คุณ
คุณขอบคุณเธอด้วยการไม่ได้เขียนจดหมายมาหาเลยสักฉบับนึง
เมื่อคุณอายุ 15 เธอกลับบ้านหลังเลิกงาน อยากได้กอดสักครั้ง
คุณขอบคุณเธอด้วยการล็อกห้องนอนขังตัวเองในห้อง
When you were 16, she taught you how to drive her car.
You thanked her by taking it every chance you could.
เมื่อคุณอายุ 16 เธอสอนคุณขับรถ
คุณขอบคุณเธอด้วยการเอารถไปขับทุกเวลาที่คุณจะเอาไปได้
When you were 17, she was expecting an important call.
You thanked her by being on the phone all night.
When you were 18, she cried at your high school graduation.
You thanked her by staying out partying until dawn.
เมื่อคุณอายุ 17 เธอกำลังรอโทรศัพท์สายสำคัญ
คุณขอบคุณเธอด้วยการใช้สายตลอดคืนนั้น
เมื่อคุณอายุ 18 เธอร้องไห้ในวันที่คุณเรียนจบมัธยม
คุณขอบคุณเธอด้วยการฉลองยันเช้า
When you were 19, she paid for your college tuition, drove you to campus carried your bags.
You thanked her by saying good-bye outside the dorm
so you wouldn’t be embarrassed in front of your friends.
When you were 20, she asked whether you were seeing anyone.
You thanked her by saying, “It’s none of your business.”
เมื่อคุณอายุ 19 เธอจ่ายค่ากวดวิชา ขับรถไปรับไปส่ง
คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกลาข้างนอก
เพื่อที่จะไม่ได้อายเพื่อน
เมื่อคุณอายุ 20 เธอถามคุณว่ามีแฟนหรือยัง
คุณขอบคุณเธอด้วยการพูดว่า ไม่ใช่เรื่องของเธอสักหน่อย
When you were 21, she suggested certain careers for your future.
You thanked her by saying, “I don’t want to be like you.”
When you were 22, she hugged you at your college graduation.
You thanked her by asking whether she could pay for a trip to Europe.
เมื่อคุณอายุ 21 เธอแนะนำอาชีพให้คุณสำหรับอนาคต
คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่า คุณไม่อยากเป็นอย่างเธอ
เมื่อคุณอายุ 22 เธอกอดคุณวันรับปริญญา
คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่า อยากได้รางวัลไปเที่ยวยุโรปสักครั้ง
When you were 23, she gave you furniture for your first apartment.
You thanked her by telling your friends it was ugly.
When you were 24, she met your fiance and asked about your plans for the future.
You thanked her by glaring and growling, “Muuhh-ther, please!”
เมื่อคุณอายุ 23 เธอให้เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งในอพาร์ตเมนท์แห่งแรกของคุณ
คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกเพื่อนๆ ว่า มันช่างน่าเกลียดเสียนี่กระไร
เมื่อคุณอายุ 24 เธอพบคู่หมั้นคู่หมายของคุณและถามคุณเกี่ยวกับแผนการในอนาคต
คุณขอบคุณเธอด้วยการจ้องมองเขม็งพร้อมพูดว่า “แม่ โปรดเถอะอย่ายุ่งกับเรื่องนี้”
When you were 25, she helped to pay for your wedding,
and she cried and told you how deeply she loved you.
You thanked her by moving halfway across the country.
When you were 30, she called with some advice on the baby.
You thanked her by telling her, “Things are different now.”
เมื่อคุณอายุ 25 เธอช่วยคุณจ่ายค่าใช้จ่ายงานแต่งงานและสินสอด
ร้องไห้และบอกคุณว่าเธอรักคุณแค่ไหน
คุณขอบคุณเธอด้วยการย้ายไปอีกฟากหนึ่งของประเทศ
เมื่อคุณอายุ 30 เธอโทรมาหาพร้อมกับแนะนำเรื่องการเลี้ยงเด็ก
คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่า สมัยนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว
When you were 40, she called to remind you of an relative’s birthday.
You thanked her by saying you were “really busy right now.”
When you were 50, she fell ill and needed you to take care of her.
You thanked her by reading about the burden parents become to their children.
เมื่อคุณอายุ 40 เธอโทรมาเตือนความจำคุณเกี่ยวกับวันคล้ายวันเกิดญาติ
คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่า ตอนนี้ไม่ว่างเลย
เมื่อคุณอายุ 50 เธอเริ่มชราและไม่ค่อยสบาย ต้องการให้ดูแล
คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่ามันเป็นภาระแค่ไหนที่จะต้องเลี้ยงดูเธอ
And then, one day, she quietly died. And everything you never did
came crashing down like thunder. “Rock me baby, rock me all night long.”
Please paid little bit attention to the one you called “mom”.
และแล้ว วันหนึ่ง เธอจากไปอย่างเงียบสงบ และทุกอย่างที่คุณไม่เคยกระทำ
จะเหมือนฟ้าผ่าในใจคุณ “เรียกแม่ไปเถอะลูก เรียกตลอดทั้งคืนนะ”
โปรดใช้เวลาสักนิด แสดงออกถึงความลึกซึ้งแด่คนที่เราเรียกว่าแม่
(แม้จะไม่กล้าพูดออกมาก็ตามที)
Nothing can replace her although,
Sometimes she is not the one who mostly understand in you.
Or she may not agree with your thought but she still your “mom” …
And you can believe that she can do everything for you.
ไม่มีอะไรแทนที่เธอได้
แม้ว่าบางคราวเธออาจจะไม่ได้เป็นคนที่เข้าใจคุณมากที่สุด หรืออาจไม่เห็น
ด้วยกับความคิดของคุณ แต่เธอก็คือแม่ของคุณ …
และเชื่อได้ว่าเธอจะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อคุณ รับฟังทุกปัญหา ทุกความกังวล
Listen to your problems, every anxious.
Do you have more time to listen to her worry from work?
Do you used to concern about her tired? Please love her so much although
She and you have the conflict because when she pass away.
It’s remain the memory and sad. Do not ignore the one who closely to your heart?
Love her more than you love yourself
ถามตัวคุณเองดูเถิด
คุณมีเวลาที่จะฟังความเศร้าความกังวลใจของเธอจากการทำงาน หรือจากในครัวไหม?
คุณเคยคิดถึงความเหนื่อยยากของเธอไหม? รักเธอให้มาก
แม้ว่าจะคิดเห็นแตกต่างกัน เพราะเมื่อเธอจากไป
จะเหลือเพียงความทรงจำและความเสียใจเท่านั้น อย่าเพิกเฉยกับคนที่ใกล้หัวใจคุณที่สุด?
รักเธอให้มากกว่าที่คุณรักตัวเอง
…อ่านจบแล้ว …จากนิทานเรื่องนี้ ลองย้อนคิดย้อนถามภายในใจของหนูๆ ทั้งหลายดูซิว่า …ในชีวิตของเรานั้น คนที่หมายถึงในนิทานหมายถึงใคร??… คนที่แสนดีกับเราเหลือเกินในโลกนี้ “เขาคนนั้นคือใครนะ”
…แล้วตัวเราล่ะคิดจะกตัญญูกตเวทีกับท่านเหล่านั้นอย่างไรบ้าง??… ^^
กตัญญู หมายถึง เห็นคุณท่าน คือเห็นด้วยใจ ด้วยปัญญา ว่าท่านเป็นผู้มีพระคุณต่อเราอย่างแท้จริง คุณของพ่อ คุณของแม่ดูได้จากการอุปการะเลี้ยงดูเรามา…
ตามธรรมดาของคนทั่วๆ ไป เมื่อจะอุปการะใครเขาต้องเห็นทางได้… เช่น เห็นหลักทรัพย์ หรือดูนิสัยใจคอ ต่อเมื่อแน่ใจแล้วว่าอุปการคุณของเขาจะไม่สูญเปล่า… แต่ที่ บิดา มารดา ทำโดยบริสุทธิ์ใจ…ไม่ได้มองถึงหลักประกันใดๆ เลย…เราเองก็เกิดมาตัวเปล่าไม่มีหลักทรัพย์… ยิ่งนิสัยใจคอแล้วยิ่งรู้ไม่ได้เอาทีเดียว… โตขึ้นมาจะเป็นอย่างไร… จะเป็นคนอกตัญญูหรือไม่ ก็ไม่รู้…หนังสือสัญญาระหว่างเรากับท่านก็ไม่มี…แต่ท่านก็ทุ่มเทเข้าช่วยเหลือเราจนสุดชีวิต… “ผู้เป็นลูกจึงควรมองให้เห็นคุณของบิดามารดา”…คุณของท่านในข้อนี้
หมายถึง การทดแทนพระคุณของท่าน…ซึ่งมี 2 ประการ คือ
- การประกาศคุณพ่อแม่ หมายถึง การทำให้ผู้อื่นรู้ว่า พ่อแม่มีคุณแก่ตัวเราอย่างไรบ้าง มากน้อยเพียงใด การประกาศคุณพ่อแม่ที่ดีที่สุดก็คือการประพฤติตนของเรา เพราะเราก็คือตัวแทนของพ่อแม่ทั้งเลือดเนื้อก็แบ่งมาจากพ่อแม่ ตลอดจนนิสัยใจคอก็ได้รับการอบรมถ่ายทอดมาจากพ่อแม่ ความประพฤติของเรานี่แหละจะเป็นเครื่องประกาศคุณพ่อแม่อย่างดีที่สุดคือ “ประกาศคุณความดีของพ่อแม่…ด้วยความดีของลูก(ตัวเราเอง)” ยิ่งเราทำตั้งแต่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่…จะทำให้พ่อแม่มีความสุขใจอย่างยิ่ง
- การตอบแทนคุณพ่อแม่ แบ่งเป็น 2 ช่วง คือ
- เมื่อพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ช่วยเหลือกิจการงานของพ่อแม่, เลี้ยงดูพ่อแม่ตอนเมื่อยามท่านแก่ชรา, ดูแลปรนนิบัติการกินอยู่ของพ่อแม่ให้สะดวกสบาย, และเอาใจใส่ช่วยเหลือเมื่อพ่อแม่เจ็บไข้ได้ป่วย.
- เมื่อพ่อแม่ล่วงลับไปแล้ว ก็จัดพิธีศพให้ท่าน และทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้พ่อแม่อย่างสม่ำเสมอ.
เพื่อเป็นกำลังใจให้กัน หากนำบทความนี้ไปใช้ รบกวนอ้างอิงที่มาให้เว็บเราด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ (^^)
เรียบเรียงข้อมูลโดย: nitanstory.com
Credit: www.thailanddropship.com/วันแม่แห่งชาติ%2012%20สิงหา Photo credit: สำนักพิมพ์ เลี่ยงเชียง www.dmc.tv