นานมาแล้วมีชายหนุ่มผู้หนึ่งชอบดูดาวบนท้องฟ้าเป็นชีวิตจิตใจ
ทุกคืนเขาจะเดินแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ระยิบระยับไปด้วยดวงดาว
ระหว่างนั้นเขาก็เฝ้าขบคิดว่า ดวงดาวเกิดมาจากอะไรและขึ้นไปอยู่บนท้องฟ้าได้อย่างไร
เขาแต่เหม่อมอง โดยไม่สนใจว่ากำลังจะเดินไปทางไหน
เพื่อน ๆ ของเขาต่างขบขันที่เห็นอาการเช่นนั้นของเขา
“นี่ ฉันคิดว่าแกน่าจะไปดูดาวที่หอดูดาวที่ไหนสักแห่ง…
ดีกว่าจะมาเดินเหม่อลอยแบบนี้นะ”
เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยเตือนเขา
“นั่นน่ะซิ เดี่ยวก็เดินตกหลุมตกร่องเข้าสักวันหนึ่งหรอก” เพื่อนอีกคนเสริม
ชายหนุ่มไม่สนใจต่อคำเตือนนั้น และยังคงเดินแหงนดูดาวเช่นนั้นต่อไป
และแล้วในคืนหนึ่ง เขาก็ก้าวตกลงไปในหลุมแห่งหนึ่งเข้าจนได้
หลุมนั้นลึกมาก จนเขาไม่สามารถปีนขึ้นไปได้
ชายหนุ่มจึงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือเสียงดังลั่น
โชคดีที่เพื่อน ๆ ของเขาเดินผ่านมาได้ยินเสียงเข้า
จึงร้องถามลงไปว่า “นั่นใครน่ะ?”
“ฉันเอง นักดูดาวไงล่ะ!” ชายหนุ่มตอบด้วยความดีใจ
เพื่อน ๆ ของเขาพากันหัวเราะร่า “ฉันว่าแล้วไง เจอดีเข้าจนได้ไหมล่ะ”
นับตั้งแต่ได้รับความช่วยเหลือให้ขึ้นมาแล้ว ชายหนุ่มก็เลิกเดินเหม่อเช่นนั้นอีกต่อไป
“คนฉลาดย่อมไม่มองข้ามคำวิจารณ์…คำตักเตือนของผู้อื่น”
Credit : funtales4u.blogspot.com