นิทานอีสป เรื่องหนูเมืองและหนูชนบท
หนูนาตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในชนบท
มันชอบกินผลไม้ มันอยู่อย่างมีความสุข
วันหนึ่งญาติของหนูนามาเยี่ยมจากในเมือง
หนูนารวบรวมผลไม้มากมายไว้ให้หนูบ้านกิน
แต่หนูบ้านไม่ชอบกินผลไม้
หนูบ้านบอกว่า “อาหารพวกนี้น่าเบื่อเหลือเกิน”
“เธอเข้าไปในเมืองกับฉันเถอะ…
ชีวิตในเมืองสนุกสนานกว่าที่นี่มากนัก”
ดังนั้นหนูนาจึงติดตามญาติของมันเข้าไปในเมือง
พวกมันเดินทางมาถึงบ้านใหญ่หลังหนึ่ง
พวกมันมุดลอดใต้ประตูหลังบ้านเข้าไปในบ้าน
หนูบ้านพาหนูนาเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร
บนโต๊ะอาหารมีอาหารวางอยู่มากมาย
พวกมันเริ่มกินอาหารเป็นการใหญ่
หนูนารู้สึกมีความสุข มันพูดว่า
“อาหารพวกนี้ช่างอร่อยเหลือเกิน!”
ทันใดนั้นมีเสียงบางอย่างดังแว่วเข้ามา
หนูทั้งสองวิ่งไปหลบซ่อน อยู่หลังกองอาหาร
หนูบ้านบอกหนูนาว่า “อยู่เฉย ๆ ไว้น่ะ”
หนูนารู้สึกกลัวมาก
แมวตัวหนึ่งเดินเข้ามาในห้องอาหาร มันหันไปมองรอบๆห้อง
แมวตัวนั้นกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะอาหาร
หนูบ้านร้องว่า “วิ่งหนีเร็ว!” หนูทั้งสองวิ่งเข้าไปในรูหนู
หนูนาพูดกับหนูบ้านว่า “ลาก่อนน่ะ ญาติที่รัก”
เจ้าหนูนาเอ่ย “เฮ้ย ทำไมรีบกลับนักล่ะ”
“อืมม์” เจ้าหนูนาตอบ…
“ข้าขอยอมกินถั่วในความสงบ…ดีกว่ากินเค้กในความหวาดกลัวแบบนี้…
ข้าขอกลับไปใช้ชีวิตที่ท้องทุ่งอย่างเดิมดีกว่า”
“มีชีวิตสงบสุขปลอดภัย…ดีกว่าสุขสบาย…แต่ต้องหวาดหวั่น…เต็มไปด้วยอันตราย”
เรียบเรียงข้อมูล : Nitanstory.com , Photo Credit : story.kidszaa.com