นิทานอีสป เรื่องสิงโตกับผู้รับใช้

นิทานอีสป เรื่อง สิงโตกับผู้รับใช้

มีสิงโตตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในป่ามาช้านาน
กระต่าย หมาป่า แมว เห็นว่าสิงโตนั้นแข็งแรงมีอำนาจยิ่งใหญ่ในป่า

จึงมาขอเป็นลูกน้องคอยรับใช้
เพื่อต้องการให้สิงโตคอยคุ้มครองตนให้ปลอดภัยจากผู้อื่น
จึงมาเป็นลูกน้องสิงโต…ด้วยความสมัครใจ
สิงโตเมื่อมีลูกน้องคอยรับใช้…เวลาจะทำอะไรก็จะให้ลูกน้องทำเสมอ 

 ทุกๆ วันสิงโตนั้นสบาย งานการทุกอย่างลูกน้องก็ทำให้หมด
ลูกน้องสิงโตก็อยู่กันอย่างปลอดภัยไม่ต้องกลัวอันตรายจากผู้อื่นภายนอก

สิงโตจะทำอะไรลูกน้องก็ทำตาม ไม่มีใครคัดค้านเลย
จึงคิดว่าตนนั้น…ยิ่งใหญ่มีแต่คนคอยเอาใจ
จะดุว่าลูกน้องเขาก็ฟัง สิงโตจึงเอาแต่ใจตัวเอง
ไม่สนใจว่าลูกน้องจะรู้สึกอย่างไร

วันหนึ่งสิงโตสั่งให้กระต่ายทำงาน
แต่กระต่ายทำพลาดทำของตกแตกเสียหาย
เห็นดังนั้นสิงโตจึงโมโหและตะปบกระต่ายจนตาย
“ขาดเจ้าเพีองตัวเดียวคงไม่เป็นไร…ข้ายังมีลูกน้องอยู่อีก”
สิงโตกล่าวอย่างไม่ใยดี

เมื่อหมาป่า แมวเห็นเหตุการดังนั้น ต่างก็ชวนกันหนี ไม่ขอรับใช้สิงโตต่อไป
“ข้าจะอยู่ได้อย่างไร หากข้าอยู่รับใช้ท่านต่อ ข้าก็คงเป็นเช่นกระต่ายตัวนั้น”

หมาป่า แมว พากันเดินหนีจากสิงโต พร้อมกับพูดว่า
“ศัตรูภายนอกนั้นน่ากลัว…แต่ก็ไม่น่ากลัวเท่าเจ้านายที่ขาดคุณธรรม..ไม่รักลูกน้อง”