นิทานอีสป เรื่อง หมาในรางหญ้า
หมาตัวหนึ่ง มันชอบแอบเข้าไปงีบหลับอยู่ในรางหญ้าของโรงนาอยู่เสมอ
มันได้กระโดดเข้าไปในรางหญ้าของวัวแล้วก็ขดตัวลงบนฟางในรางนั้น
แต่ไม่นานเท่าไหร่วัวก็กลับมาจากการทำงานในตอนบ่าย
ก็ได้เข้ามาที่รางหญ้าเพื่อต้องการกินฟางข้าว
เจ้าหมาสะดุ้งตื่น มันรู้สึกโกรธเดือดดาลเป็นอย่างมาก
มันยืนเห่าวัว และเมื่อวัวเข้าใกล้มันก็ทำท่าจะกัด
ลุกขึ้นแยกเขี้ยวเห่าไล่วัว ไม่ให้กินหญ้า
วัวจึงพูดด้วยความอดกลั้นว่า
“เจ้าหมาเกเร แม้แต่หญ้าที่เจ้าไม่กิน เจ้าก้ยังขัดขวางไม่ให้ข้ากินอีกรึ”
สุดท้ายวัวจึงเดินออกไปจากที่ตรงนั้น
แล้วไปกินฟางข้าวในรางอื่นรอบๆโรงนาแทน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“คนนิสัยพาล…มักขัดขวางให้ผู้อื่นเดือดร้อนเสมอ”
“คนนิสัยพาล…มักขัดขวางให้ผู้อื่นเดือดร้อนเสมอ”