นิทานอีสป เรื่องหมากับเงา

นิทานอีสป เรื่อง หมากับเงา

วันหนึ่ง มีสุนัขตัวหนึ่ง เดินหาของกินมาตามทางด้วยความหิวโซ
ในระหว่างทาง มันได้แลเห็นลูกสุนัขท่าทางอ่อนแอมากตัวหนึ่งกำลังยืนคาบก้อนเนื้อชิ้นใหญ่ที่ดูน่าอร่อยมาก ยืนอยู่ที่ตรงด้านหน้า
มันจึงเห่าขึ้นและแยกเขี้ยวเข้าใส่ทันที ” โฮ่ง ๆๆๆๆ “
ลูกสุนัขตกใจกลัว จึงปล่อยชิ้นเนื้อชิ้นนั้นออกจากปาก แล้ววิ่งหนีไปในทันที

“มันจะต้องอร่อยอย่างมากเลยนะนี่…” เจ้าสุนัขกล่าว
แล้วก็ตรงเข้าไปคาบชิ้นเนื้อนั้นทันที แล้วมันก็เกิดคิดขึ้นมาว่า
ถ้าหากมีหมาตัวอื่นได้กลิ่นชิ้นเนื้อนี้ อาจเข้ามาแย่งมันไปได้
“ไปหาที่อื่นที่เงียบ ๆ กินดีกว่า” และเมื่อเจ้าสุนัขคิดได้ดังนั้น
มันจึงได้ออกวิ่ง…แล้วมันก็ได้วิ่งมา…จนถึงที่สะพานข้ามแม่น้ำสายหนึ่ง

ขณะที่มันกำลังเดินอยู่บนสะพานนั้น มันได้ชำเลืองลงไปในน้ำเบื้องล่าง
มันได้เห็นหมาอีกตัวหนึ่งซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเงาของตัวมันเอง กำลังคาบก้อนเนื้ออีกก้อนหนึ่ง

มันเกิดความโลภขึ้นจนทนไม่ไหว จึงได้กระโจนลงไปในน้ำเพื่อที่จะแย่งก้อนเนื้ออีกก้อนหนึ่งจากเงาของมันเอง

แน่นอนมันย่อมหมดหวังที่จะได้ก้อนเนื้อก้อนนั้น
ซ้ำร้ายก้อนเนื้อที่มันคาบมาด้วยนั้นยังตกลงไปในแม่น้ำ และจมลงสู่ก้นแม่น้ำในที่สุด
ในที่สุด มันก็เดินจากไปจากที่ตรงนั้นอย่างช้าๆ…พร้อมกับความหิวโหย

 เรียบเรียงข้อมูล : nitanstory.com