นิทานพื้นบ้านภาคกลาง เรื่อง นิทานไม่รู้จบ …“นิทานไม่รู้จบ”…ของไทยมักเริ่มเรื่องด้วยการปูพื้นเรื่องให้น่าสนใจ จนผู้ฟังติดตามฟังอย่างตั้งอกตั้งใจแล้ว พอถึงตอนหนึ่งก็จะหยุดเล่า ผู้ฟังคาดว่า น่าจะมีอะไรน่าสนใจต่อไป ก็จะคะยั้นคะยอให้เล่า ผู้เล่าก็จะเล่าออกมาทีละประโยค โดยเปลี่ยนจำนวนเลขเท่านั้น จึงทำให้สามารถเล่าไปได้เรื่อยๆ โดยไม่รู้จบ อย่างไรก็ตาม นิทานประเภทนี้ นับว่า มีประโยชน์ในด้านการสอนการนับจำนวนให้แก่เด็กเล็ก ตัวอย่างจากบ้านในจังหวัดชลบุรี ก็เริ่มเรื่องเล่าว่า…
นิทานพื้นบ้านภาคกลาง พร้อมภาพประกอบ
เรื่อง นิทานไม่รู้จบ
“เรื่องมีอยู่ว่า…เจ้าสิงโตนี้เป็นสัตว์ป่าที่มีอำนาจมาก ทีนี้มันอยากฟังนิทานที่ไม่รู้จักจบ ถ้าใครเล่าแล้วจบ มันจะทำร้าย หรือกัดตายทันที สัตว์ก็ถูกมันทำร้ายอยู่เรื่อยๆ เพราะเล่าแล้วก็จบทุกที สิงโตก็ท่องเที่ยวไป เพื่อหาสัตว์ให้เล่านิทานไม่รู้จักจบนี้ไปทั่วทั้งป่า ก็ไม่มีใครสามารถเล่าได้ วันหนึ่งก็ไปพบสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ สุนัขจิ้งจอกก็บอกว่า สามารถจะเล่านิทานที่ไม่รู้จักจบได้ สิงโตจึงถามว่า “เจ้านี่จะเล่าได้แน่หรือ” สุนัขจิ้งจอกบอกว่า “ได้ซิทำไมจะไม่ได้ กะอีสมบัตินิทานไม่รู้จักจบ” สุนัขจิ้งจอกก็เริ่มเล่าว่า…
“กาลครั้งหนึ่ง มีชาวประมงคนหนึ่ง แกหากินทางทอดแหมานานหลายปีแล้ว ก็ทอดได้มั่ง ไม่ได้มั่ง ใช้เลี้ยงครอบครัวตลอดมา วันหนึ่งเขาไปทอดแหที่ชายคลองแห่งหนึ่ง เมื่อเหวี่ยงแหลงไป ปลาติดเป็นจำนวนมากมาย ก็ดึงแหขึ้นมา ในขณะที่ดึงเอาแหขึ้นมา แหก็ขาดไปรูหนึ่ง…พอแหขาดรูหนึ่ง…ปลาตัวหนึ่งมันก็ลอดไป” เล่าแล้วก็หยุดเสีย สุนัขจิ้งจอกมันก็หยุดเฉยเสีย สิงโตก็ถามว่า “แล้วยังไงวะ” สุนัขจิ้งจอกก็บอกว่า “ปลาตัวที่สองมันก็หลุดออกไป” แล้วมันก็หยุดเสียอีก พอถามทีไร มันก็บอกว่า “ปลาตัวที่สามก็หลุดไป” ตัวที่สี่ก็หลุดไปเรื่อยๆ…ยังงี้ไม่รู้จบ”
เรัยบเรียงข้อมูล: nitanstory.com
Credit: saranukromthai.or.th/sub/book/book.php?book=26&chap=1&page=t26-1-infodetail12.html