นิทาน เรื่องล่อละครสัตว์

โม่ เป็น…ล่อ…ที่โดดเดี่ยว
แม้ว่ามันจะอาศัยอยู่ในฟาร์มที่มีม้าและลาหลายตัว แต่ไม่มีใครเล่นกับโม่เลย
โม่เป็นล่อ…ครึ่งม้าครึ่งลา…เมื่อไรที่มันพยายามจะเข้าไปเล่นกับม้า ม้าก็จะไล่
“เธอไม่ต้องมาเล่นกับพวกเรา เพราะเธอไม่ใช่ม้า”
โม่พยายามไปเล่นชักเย่อกับลา โม่ก็จะดึงแรงจนลาก้นกระแทก ลาก็จะไล่อีก
“เธอมันตัวใหญ่เกินกว่าจะมาเล่นกับพวกเรา”

โม่เดินหางตกหูตก น้ำตาไหลอาบแก้ม หลบไปนั่งพักอยู่ตัวเดียว
“เฮ้…ดูซิ ใครพยายามทำให้ฉันจมน้ำ” คิด…จิ้งหรีดตัวใหญ่สีดำโวยวาย เมื่อน้ำตาของโม่หยดใส่หัวคิด
“ขอโทษจ้ะ ฉันไม่เห็นเธอจริงๆ” โม่บอก
“ทำไมหูเธอตกแบบนี้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นหรือ” คิดสงสัย
“ม้าเขาไม่ยอมเล่นกับฉัน เพราะฉันครึ่งหนึ่งเป็นลา ส่วนลาก็ไม่ยอมเล่นกับฉัน เพราะครึ่งหนึ่งของฉันเป็นม้า
ฉันครึ่งม้าครึ่งลา ฉันไม่ได้เป็นทั้งม้าและลา” โม่เล่าให้คิดฟัง
“โอ้…แน่นอน เพราะเธอคือล่อ เธอไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นม้าหรือเป็นลาเลย” คิดปลอบใจโม่

หลังจากนั้น เมื่อโม่เห็นม้ากระโดดเต้นรำ โม่ก็มาลองหัดเต้นด้วยตัวเองบ้าง
โม่สามารถยกขาหน้าทั้งสอง โดยใช้ขาหลังยืนแทน
ม้ามาเห็นโม่จึงบอกโม่ว่า “อย่าพยายามทำให้เหมือนม้าเลย เพราะหูเธอยาวเกินไป”
แต่โม่ไม่สนใจ มันพยายามเต้นท่าต่างๆ มากขึ้น

วันหนึ่งรถของคณะละครสัตว์เข้ามาในฟาร์ม
เจ้าของคณะละครสัตว์ต้องการมาคัดเลือกม้าหรือลาที่ดีที่สุดเพื่อแสดงร่วมกับคณะละครสัตว์
บรรดาม้าและลาต่างตื่นเต้น ทุกตัวอยากได้รับการคัดเลือก
ม้าและลาแสดงวิ่ง เต้นรอบๆ สนาม พยายามชูคอให้สูง หางกวัดแกว่งไปมาอย่างมีจังหวะ

โม่เฝ้าดูอยู่ข้างๆ โม่ไม่รู้ว่าคณะละครสัตว์ไม่ได้ต้องการล่อ ซึ่งโม่ก็ไม่ได้สนใจ
ในที่สุด ถึงคราวที่ม้าจะต้องวิ่งข้ามเครื่องกีดขวาง ม้ามัวแต่หันหลังไปดูโม่ด้วยท่าอวดเก่ง
โดยที่ไม่ได้มองเครื่องกีดขวางข้างหน้า ม้าหน้าคะมำตกลงไปในโคลน และลุกไม่ขึ้น
โม่ใช้ปากดึงหางม้าขึ้นจากโคลน ด้วยความยากลำบาก ในที่สุดม้าก็ปลอดภัย
“ขอบใจนะโม่” ม้าพูดงึมงำ ก่อนที่จะไปแอบหลังโรงนา

เจ้าของคณะละครสัตว์เห็นเหตุการณ์โดยตลอด
จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขาคิดว่าใครเหมาะสมที่สุด
“เธออยากเข้าร่วมคณะละครสัตว์กับเราไหม” เขาหันไปถามโม่
“แน่นอน” โม่ตอบอย่างมีความสุข

Credit : เค้าโครงเรื่องจากนิทานนานาชาติ แปลและเรียบเรียงโดย”ป้าฉอ” www.kidddelight.com