นิทานอีสป เรื่อง ลูกหมีกับลูกลิง
ลูกหมีกับลูกลิงเป็นเพื่อนรักกัน
ทั้ง 2 ตัวชอบออกไปเล่นด้วยกันเสมอ
ลูกหมีตัวอ้วนกลม ปุ๊กลุ๊ก
แต่ลูกลิงตัวผอม แขนขายาว
เวลาไปเที่ยวกัน ลูกลิงจะวิ่งนำไปก่อน
ส่วนลูกหมีค่อยๆ วิ่งตามไป
ลูกหมีชอบกินน้ำผึ้ง จึงชอบปีนต้นไม้
ลูกลิงชอบกินผลไม้ จึงชอบปีนต้นไม้เช่นกัน
วันหนึ่งลูกลิงบอกว่า…
ตนนั้นปีนต้นไม้เก่งกว่าลูกหมี ถ้าไม่เชื่อจะปีนต้นไม้ให้ดู
แล้วลูกลิงก็ปีนขึ้นต้นไม้ พลางห้อยโหนตัวไปมา
ลูกลิงโยนตัวจากกิ่งนี้ไปกิ่งโน้น
ลูกหมีกล่าวชื่นชมเสียงดัง
ลูกลิงได้ยินดังนั้นก็ลำพองใจ
โยนตัวอย่างแรงจนไม่ได้ดูกิ่งไม้
จึงคว้ากิ่งไม้พลาดจึงตกตุ้บลงมา
ลูกหมีหัวเราะเสียงดังลั่น
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“เตือนใจให้คนเราอย่าทระนงหรือประมาท
ไม่ว่าจะมีความรู้หรือฉลาดปราดเปรื่องสักแค่ไหน ก็มีวันพลาดท่าเสียทีเขาได้”
ดั่งสำนวนสุภาษิตไทยที่ว่า “สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง” นั่นเอง
“เตือนใจให้คนเราอย่าทระนงหรือประมาท
ไม่ว่าจะมีความรู้หรือฉลาดปราดเปรื่องสักแค่ไหน ก็มีวันพลาดท่าเสียทีเขาได้”
ดั่งสำนวนสุภาษิตไทยที่ว่า “สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง” นั่นเอง
เรียบเรียงข้อมูล : nitanstory.com , Credit : http://www.tinyzone.tv