นิทานอีสป เรื่องลากับหมาป่า

นิทานอีสป เรื่อง ลากับหมาป่า

ลาตัวหนึ่งกำลังกินหญ้าอยู่ในทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง
ถูกหมาป่าตัวหนึ่งคอยดักจับอยู่ ก็เลยแกล้งทำเป็นขาพิการ

เมื่อหมาป่าถามถึงเหตุความพิการของมัน
ลาก็ตอบว่ามันเพิ่งเดินไปเหยียบหนามอันแหลมคมเข้า
…และจะเป็นการฉลาดที่จะดึงหนามออกเสียก่อนทันที
ในกรณีที่ว่าหากหมาป่าจะกินมันหนามอาจจะเข้าไปติดคอก็ได้ 

หมาป่าตอบตกลงทันที…แล้วมันก็ยกขาของลาขึ้น
แต่…ในขณะที่มันกำลังตั้งใจหาหนามอยู่นั้น
ลาก็เตะหน้ามันด้วยขาหลังทั้งสองและออกวิ่งหนีไปโดยเร็ว 

หมาป่างุนงงด้วยแรงเตะพลางพูดว่า
“สมน้ำหน้าตัวข้าเอง ที่มัวแต่พยายามใช้ศิลปะในการรักษา
ในเมื่อพ่อเพียงสอนข้าให้มีความรอบรู้ ในด้านอาชีพของการฆ่าสัตว์เท่านั้น”