ชีวิตของคนเรานั้นเปรียบเหมือนดั่งความฝัน ที่ทุกคนก็คิดว่าดีๆ นั้น มีเงินมีทอง มีชื่อเสียงเกียรติยศ มีความสุขสำราญใจในโลกมนุษย์…มันก็แค่นี้เอง เราลองดูซิว่าในชีวิตจริงของคนเราทุกคนนี้จริงๆ แล้วมันต่างอะไรกับความฝัน อยากให้ทุกคนได้ลองอ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้ดู ถ้าเปรียบเหตุการณ์ในเรื่องนี้คือตัวของคุณเอง คุณจะมีมุมมองความคิดแตกต่างไปจากตัวละครในเรื่องนี้หรือไม่ เราไปรับชมพร้อมกันเลย!!
นิทานแง่คิดสอนใจเรื่อง ชีวิตก็แค่นี้เอง
ในสมัยราชวงศ์ถัง มีนักศึกษายากจนคนหนึ่งชื่อหลูอิง ซึ่งใด้ไปสอบที่เมืองหลวง แต่ปรากฏว่าสอบตก…
ในระหว่างที่เดินทางกลับบ้าน ได้พักค้างแรมที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ขณะอยู่ในโรงเตี๊ยมได้พบกับนักพรตลือ คนทั้งสองสนทนากันอย่างถูกคอ …
ครู่หนึ่งต่อมาหลูอิงหวนคิดถึงชะตาชีวิตตนเอง ที่สอบตกทุกปีเกิดอาการถอนใจ
นักพรตเห็นดังนั้นจึงถามด้วยความสงสัยว่า “เพิ่งจะสนทนากันอยู่ดี ๆ ทำไมจึงถอนใจเล่า?”
หลูอิงกล่าวว่า “อนาคตของผมจบสิ้นแล้วมีอะไรดีล่ะ?”
นักพรตจึงถามต่อว่า “แล้วคุณเห็นว่ายังไงถึงเรียกว่าดี?”
หลูอิงตอบว่า “ลูกผู้ชายเกิดมาทั้งทีควรเป็นเจ้าคนนายคน มั่งมีศรีสุข มีชื่อเสียงเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล แบบนี้ถึงจะเรียกว่าดี แต่ผมพยายามแสวงหาชื่อเสียงลาภยศมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็สอบตกทุกปี จนบัดนี้เป็นหนุ่มแล้ว ก็ยังคงจมปลักอยู่กับท้องไร่ท้องนา แล้วอย่างนี้ยังไม่เรียกว่าแย่อีกหรือ?” กล่าวจบก็ทำท่าง่วงเหงาหาวนอน
นักพรตเห็นดังนั้น จึงได้หยิบหมอนจากในย่ามส่งให้หลูอิง “ใช้หมอนใบนี้หนุนนอนก็จะทำให้คุณมั่งมีศรีสุขสมใจหวังทุกอย่าง” นักพรตกล่าวตอบ หลูอิงคงจะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง พอเมื่อหัวถึงหมอนก็หลับปุ๋ยทันที ขณะนั้นเจ้าของโรงเตี๊ยมได้กำลังนึ่งข้าวเหนียวอยู่
ในความฝันของหลูอิงนั้น…เขาได้กลับถึงบ้านแล้วและอีกไม่กี่เดือนต่อมาเขาได้แต่งงานกับสาวสวยในหมู่บ้าน…ต่อมาก็สอบได้จอหงวน ตำแหน่งหน้าที่การงานก้าวหน้าขึ้นเรื่อย ๆ จนได้เป็นแม่ทัพ …และได้ไปปราบคนเถื่อนที่ชายแดนได้ชัยชนะ…มีความดีความชอบได้เป็นอัครมหาเสนาบดี 10 กว่าปี …ต่อมาได้เป็นเจ้าผู้ครองนคร …ลูกชายห้าคนก็ได้เป็นขุนนาง …มีหลานสิบกว่าคน …กระทั่งตนชรามีอายุถึง 80 ปี …ก็เสียชีวิต …แล้วเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้น!!
เมื่อหลูอิงตื่นขึ้นมา เห็นข้าวเหนียวที่เจ้าของโรงเตี๊ยมกำลังนึ่งอยู่ยังไม่สุก ก็อุทานว่า “เป็นความฝันหรือนี่?” ท่าทางคล้ายกับว่ายังเสียดายอยู่ นักพรตหัวเราะและกล่าวขึ้นว่า “ที่ท่านเรียกว่าดีๆ ในโลกมนุษย์มันก็แค่นี้เอง”
หลูอิงนั่งครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ก็กล่าวว่า “สัจธรรมแห่งความเกิดความตาย ได้ลาภเสื่อมลาภ ยากดีมีจน ผมเข้าใจแล้ว ขอบพระคุณที่ให้ความสว่าง” กล่าวจบหลูอิงก็กราบลานักพรตเพื่อเดินทางกลับบ้าน…
คุณคิดว่านิทานนี้ให้คุณสะดุดคิดอะไรบ้าง??… อย่างน้อยในเรื่องที่เราแสวงหากันใน ตามภาษาคนในโลกทั่วไปที่เรียกว่าปุถุชน นั้นมีคำตอบในนิทานเรื่องนี้แล้ว คำตอบนั้น คือ โลกธรรม 8 ประการที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนไว้ โลกธรรม 8 คือ
- ได้ลาภ
- เสื่อมลาภ
- ได้ยศ
- เสื่อมยศ
- มีสรรเสริญ
- มีนินทา
- มีสุข
- มีทุกข์
ซึ่งล้วนแล้ว…”เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป’…เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป…เกิดขึ้นวนเวียนอยู่แบบนี้…เป็นธรรมดาเป็นธรรมชาติที่เกิดไปมาไม่จบสิ้น…แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้ว …ก็คงอยู่ไม่ได้ เกิดการแปรปรวนเปลี่ยนแปลงไป …แล้วก็ดับสิ้นไป เค้นหาแก่นสารสาระไม่ได้เลย……..!!
………………………..
Photo Credit: nitanstory.com Credit: คุณ ชายนิรนาม