นิทานอีสป เรื่องไก่โต้งกับสุนัขจิ้งจอก

นิทานอีสป เรื่อง ไก่โต้งกับสุนัขจิ้งจอก

มีชาวบ้านเลี้ยงไก่โต้งไว้ตัวหนึ่ง เพื่อให้มันคอยร้องขันปลุกพวกเขาในเวลาใกล้ฟ้าสาง
ไก่โต้งจึงถูกจัดให้อาศัยอยู่ที่ท้ายหมู่บ้าน
ไม่ไกลกันนัก มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งคอยที่จะจับไก่โต้งตัวนี้กิน
จนวันหนึ่ง สุนัขจิ้งจอกเห็นโอกาสเหมาะ ไม่มีใครจึงเดินรี่ไปหาไก่โต้งทันที

เมื่อไปถึง มันจึงเอ๋ยทักขึ้นว่า
“เจ้าไก่โต้งผู้งามสง่า…เจ้ารู้ไหมว่าข้ากับพ่อของเจ้าเป็นเพื่อนกัน”
“ข้าจำได้ว่า เสียงขันของพ่อเจ้าช่างไพเราะนัก เจ้าเองก็คงขันได้ไพเราะเช่นกัน
เจ้าจะกรุณาขันให้ข้าได้ยินสักนิดได้หรือไม่” สุนัขจิ้งจอกแสร้งขอร้อง
ไก่โต้งได้ยินก็ยิ้มแล้วพยักหน้ารับอย่างภาคภูมิใจ

เมื่อไก่โต้งเริ่มโก่งคอขัน
เจ้าสุนัขจิ้งจอกซึ่งรออยู่รีบกระโดดขึ้นคาบไก่โต้งไว้แล้ววิ่งหนีไป
ไก่โต้งตกใจ พยายามขันเสียงดังหวังให้ชาวบ้านได้ยิน
เมื่อชาวบ้านได้ยินเสียงร้องของไก่โต้ง
“ดูนั่น!…หมาจิ้งจอกกำลังคาบไก่ของเราวิ่งหนีไปแล้ว”
ชาวบ้านตะโกนบอกกัน แล้วต่างพากันคว้าท่อนไม้ออกวิ่งไล่ตามไป

เมื่อไก่โต้งเห็นชาวบ้านวิ่งตามมา มันจึงหันมาบอกเจ้าสุนัขจิ้งจอกว่า
“เจ้าได้ยินที่พวกเขาพูดกันหรือไม่ ว่าจะไม่ยอมให้เจ้าเอาข้าไป”
“ทำไมเจ้าไม่ร้องบอกพวกเขาไปว่า ข้าเป็นไก่ของเจ้า พวกเขาจะได้เลิกตาม”
ไก่โต้งใช้อุบายหลอก โดยไม่ทันคิดไตร่ตรอง
เจ้าสุนัขจิ้งจอกรีบเปิดปากเพื่อตะโกนทันที

จังหวะนั้นเอง เจ้าไก่โต้งรีบบินหนีไปเกาะที่กิ่งไม้แล้วหันมาพูดเยาะเย้ยว่า
“เจ้านี่ช่างโง่เขลาเสียจริง ข้าไม่มีวันเป็นของเข้าหรอก”
พอดีกับที่ชาวบ้านวิ่งมาถึง ต่างช่วยกันทุบตีเจ้าสุนัขจิ้งจอกเป็นการใหญ่…
ก่อนที่จะอุ้มไก่โต้งกลับไป…สุนัขจิ้งจอกได้แต่คร่ำครวญว่า
“ข้าต้องมาเจ็บตัว แถมอดกินเจ้าไก่โต้งนั่น
เพราะความเบาปัญญาของตัวข้าเองแท้ ๆ”

เรียบเรียงโดย: nitanstory.com,     Credit : funtales4u.blogspot.com