นิทานอีสปเรื่อง กบสองตัว

นิทานอีสป เรื่อง กบสองตัว

กาลครั้งหนึ่ง มีกบฝูงหนึ่งเดินทางรอนแรมไปในป่า
กบสองตัวเกิดตกลงไปในหลุมลึก
เมื่อกบตัวอื่นๆ เห็นว่าหลุมนั้นลึกแค่ไหน
มันก็พากันบอกเจ้ากบสองตัวนั้นว่า
“โธ่…กรรมของพวกเจ้าจริงๆ…พวกเจ้าคงต้องตายเป็นแน่แท้
…เพราะหลุมมันช่างลึกเหลือเกิน”

แต่มันทั้งสองก็ไม่สนใจคำพูดเหล่านั้น
พวกมันพยายามที่จะกระโดดออกมาด้วยแรงทั้งหมดที่มี
กบตัวอื่น ๆ ที่อยู่ข้างบนพูดขึ้นว่า
“โธ่เจ้ากบทั้งสอง..พวกเจ้าจงละความพยายามเสียเถิด…
ถึงจะพยายามฝืนเพียงใด…พวกเจ้าก็คงหนีไม่พ้นความตายอย่างแน่นอน”

 

สุดท้ายเจ้ากบหนึ่งในสองตัวที่อยู่ในหลุม…ก็เชื่อคำพูดของเจ้ากบตัวอื่น ๆ
แล้วละความพยายาม…มันร่วงลงไป…และตายในที่สุด
กบอีกตัวยังคงพยายามกระโดดให้แรงที่สุดเท่าที่มันจะทำได้
ฝูงกบร้องตะโกนอีกครั้ง

“โธ่เจ้ากบเอ๋ย…เจ้าจงหยุดความเจ็บปวด…ด้วยการยอมตายไปเถอะนะ
พวกเราสงสารเจ้าเหลือเกิน…จะทรมานตัวเองทำไม…อย่างไรเสียเจ้าก็ต้องตายอยู่ดี!
เชื่อเราเถอะ…เจ้าจะได้ไม่ต้องทนเจ็บปวด”

เจ้ากบกระโดดแรงขึ้นกว่าเดิม…และในที่สุด…มันก็ทำสำเร็จ!
พอมันออกมาจากหลุมนั้นได้…
กบตัวอื่นๆก็ถามว่า
 “เจ้าไม่ได้ยินพวกเราพูดหรอกรึ?”
เจ้ากบตัวนั้น…อธิบายว่า…ตัวมันเองหูตึง!…

มันคิดอยู่ตลอดเวลาว่า…
“พวกกบตัวอื่นๆให้กำลังใจตัวมันเอง….อยู่ตลอดเวลาที่มันอยู่ในหลุม (^_^)”…

 เรียบเรียงข้อมูล : nitanstory.com