นิทานพื้นบ้านภาคอีสาน เรื่องท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไห (ฉบับย่อ)

สำหรับวันนี้ ขอนำเสนอนิทานพื้นบ้านภาคอีสาน เรื่องท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไห เป็นแบบฉบับย่อ มาเล่าสู่กันฟัง ส่วนฉบับเต็มนั้นจะเป็นนิทานพื้นบ้านภาษาอีสาน ที่เนื้อเรื่องแบ่งเป็นตอนๆ ซึ่งก็จะนำมาเสนอในอกาสต่อไป นิทานพื้นบ้านเรื่องเจ็ดหวดเจ็ดไห นั้นเป็นเรื่องราวของเด็กชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่มีนิสัยการกินอาหารมากกว่าคนธรรมดา จนได้รับสมญานามว่า “ท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไห” ซึ่ง เป็นนิทานที่คนเฒ่าคนแก่ชอบเล่าให้ลูกหลานฟังสืบต่อกันมายาวนาน เป็นนิทานสอนใจไว้ได้ดีที่อ่านได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ หรือจะเป็นนิทานเด็กอ่านเป็นนิทานก่อนนอนก็ได้

นิทาน เรื่อง ท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไห (ฉบับย่อ)

“แต่ว่าลูกอ่อนน้อยผิดแปลกธรรมดา …กินอาหารมากมายหลายล้น …คนเดียวได้กินไปเจ็ดหวด  …ยังอีกน้ำเจ็ดแท้ส่ำกัน”

ครอบครัวหนึ่งมีลูกอยู่คนหนึ่งชื่อว่า “ท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไห” เป็นคนที่กินจุ กินข้าวหมดครั้งละเจ็ดหวด กินปลาร้าหมดครั้งละเจ็ดไห วันหนึ่งพ่อกับแม่ไปป่า ก่อนจะไปได้นึ่งข้าวไว้ลูกชายก็กินจนหมด เมื่อกลับบ้านพ่อแม่เห็นดังนั้นจึงปรึกษากันว่า ทำอย่างไรลูกจึงจะพ้นไปจากอกตน เมื่อตกลงกันได้แล้ว ผู้เป็นพ่อจึงพาลูกไปคล้องช้างในป่า โดยหวังจะให้ช้างเหยียบลูกตาย ลูกกลับคล้องช้างได้จริงๆ ขี่ช้างกลับมาบ้าน ทำให้พ่อโกรธมาก…พ่อจึงพาลูกเข้าป่าไปตัดต้นไม้ใหญ่ โดยพ่อจะเป็นผู้โค่นให้ลูกเอาบ่ารับให้ได้ ลูกก็เอาบ่ารับต้นไม้…ไม้ใหญ่จึงล้มทับลูกชาย ลูกชายจึงร้องให้พ่อช่วย พ่อก็ไม่ช่วยหนีกลับบ้าน …พระอินทร์สงสารเลยลงมาช่วย …ลูกชายก็แบกต้นไม้กลับบ้านได้

เมื่อไปถึงบ้านลูกจึงถามพ่อว่าจะให้ลูกวางไม้ไว้ตรงไหน พ่อบอกว่าให้วางไว้ที่ท่าน้ำลูกก็เอาไปวางไว้ …ขอนไม้นั้นขวางทางเรือสำเภาที่มาค้าขาย …พ่อค้าจึงประกาศให้คนไปช่วยยก โดยจะให้เสื้อผ้าที่บรรทุกสำเภามาเป็นรางวัล …ท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไหไปยกขอนไม้นั้นได้จึงได้รับรางวัลจากพ่อค้ามากมาย …จึงหอบเสื้อผ้าที่พ่อค้าให้กลับบ้านไป…อาศัยอยู่กับพ่อแม่มีความสุขดังเดิม

Photo credit: โรงเรียนทีโอเอวิทยา (เทศบาล 1); toawittaya.ac.th/aniruth/ThaoJedHuadJedHai.pdf