นิทานพื้นบ้าน เรื่อง งูน้ำ
นิทานเรื่องงูน้ำเป็นนิทานประเภทอธิบายความว่า เหตุใดงูจึงไม่มีพิษ เล่ากันว่า… แต่เดิม งูน้ำเป็นงูชนิดเดียวที่มีพิษและมีพิษร้ายแรงมากเพียงแต่กัดรอยเท้าของใครเข้าเจ้าของรอยเท้านั้นก็จะถึงแก่ความตาย อยู่มาวันหนึ่งงูน้ำได้กัดชายคนหนึ่งซึ่งมีชื่อว่า “อ้ายไม่ตาย”
หลังจากนายอ้ายไม่ตายถูกงูน้ำกัดตายแล้ว…ชาวบ้านก็ลือกันว่า “งูน้ำกัดนายอ้ายไม่ตายเสียแล้ว” บางก็พูดว่า “งูน้ำกัดนายอ้ายไม่ตายแล้ว” เมื่องูน้ำรู้ข่าวนี้…ก็เสียใจและเจ็บใจตัวเองว่าพิษร้ายของตนเองเสื่อมถึงที่สุดแล้ว เพราะแต่ก่อนเพียงกัดแค่รอยเท้าใครผู้นั้นก็ตาย มาคราวนี้กัดถูกเท้าจริงๆกลับไม่ตาย…งูน้ำน้อยใจมาก…จึงไปสำรอกพิษทิ้งทั้งหมด…พิษที่สำรอกออกมานั้นไปติดอยู่ที่ต้นรังทังช้างรังทังไก่ หมามุ่ย
พวกงูชนิดอื่นๆ…พากันไปอมพิษนั้นไว้ งูที่ไปถึงก่อนก็ได้แก่ งูจงอาง งูเห่า งูกะปะ เป็นต้น พวกนี้จึงมีพิษร้ายแรง ส่วนงูและสัตว์อื่นๆ ที่ไปทีหลังจะได้พิษลดน้อยลงเรื่อยๆ เช่น งูเขียว ตะขาบ ส่วนต้นรังทังช้าง รังทังไก่ หมามุ่ย ก็มีพิษเหลืออยู่บ้างใครไปถูกก็โดนพิษดังที่เป็นอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้…ในปัจจุบันงูน้ำจึงไม่มีพิษร้ายแรง
การได้ยินคำร่ำลือต่างๆจะต้องคิดไตร่ตรองให้รอบคอบซะก่อน…ไม่คิดตัดสินใจอะไรด้วยความรีบร้อน…เพราะการกระทำบางอย่างเมื่อผิดพลาดไปแล้วไม่มีโอกาสแก้ไขได้อีก (ดั่งเช่นงูน้ำที่สำรอกพิษทิ้งไป)
Credit: pirunkuacthg5086035.blogspot.com