นิทานพื้นบ้านภาคอีสาน เรื่องกุดนางใย จังหวัดมหาสารคาม

กุดนางใย เป็นชื่อแหล่งน้ำที่สำคัญของเมืองมหาสารคาม มาตั้งแต่สมัยพระเจริญราชเดช (กวด) เจ้าเมืององค์แรก ซึ่งมาตั้งเมืองเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๐๘ ใช้เป็นแหล่งน้ำสำหรับอุปโภคและบริโภคควบคู่กับแหล่งน้ำ ในหนองท่ม (กระทุ่ม) ที่เรียกว่ากุดเพราะเป็นที่สิ้นสุดของสายน้ำ (กุด แปลว่าด้วนหรือสิ้นสุด) หรือเรียกว่าแม่น้ำด้วน ปัจจุบัน ตื้นเขินมากคงเหลือเนื้อที่ประมาณ ๒ ไร่ ใกล้กับกุดนางใยเป็นที่ตั้งของวิทยาลัยอาชีวศึกษา มหาสารคาม และริมกุดนางใย มีร่องรอยของวัตถุโบราณสันนิษฐานว่าพระเจริญราชเดชสร้างไว้เมื่อครั้งตั้งเมือง ได้แก่เสาหงส์ ซึ่งถือว่าเป็นผู้พิทักษ์เมือง

นิทานพื้นบ้าน เรื่อง กุดนางใย 

จากนิทานพื้นบ้านกล่าวว่า…ครั้งโบราณที่บริเวณแหล่งน้ำนี้มีครอบครัวหนึ่งตั้งบ้านเรือนอาศัยอยู่ มีแม่และลูกชาย ภายหลังได้ลูกสะใภ้มาอยู่ร่วมกัน อยู่มาวันหนึ่งลูกชายไปค้าขายทางไกล แม่และลูกสะใภ้อยู่บ้านเพียง ๒ คน คืนหนึ่งแม่ผัวสังเกตเห็นว่าที่ห้องนอนของลูกสะใภ้จุดตะเกียงตลอดคืน ซึ่งเป็นการผิดธรรมเนียมโบราณ กล่าวคือเมื่อเข้านอนต้อง ดับตะเกียง

ในคืนวันหนึ่ง แม่ผัวสงสัยจึงไปแอบดูว่าลูกสะใภ้ทำอะไรอยู่ในห้อง และเห็นว่าลูกสะใภ้กำลังสาวใยไหม ออกจากปากตัวเองมาม้วนเข้าฝัก…จึงเกิดความหวาดกลัวนึกว่าสะใภ้เป็นภูตผีปีศาจ…จึงนำความไปเล่าให้เพื่อนบ้านฟัง

คืนต่อมาแม่ผัวและเพื่อนบ้านจึงมาแอบดูเพื่อจับผิดลูกสะใภ้…ในที่สุดได้จู่โจมเข้าไปในห้อง…ขณะที่ลูกสะใภ้กำลังสาวไหมออกจากปาก…จึงซักถามว่าเป็นใคร มาจากไหน เป็นภูติผีปีศาจหรือเปล่า…ทำให้ลูกสะใภ้อับอายเป็นอย่างมาก…จึงหนีออกจากบ้านและโดดลงในลำน้ำนั้นหายไป

เมื่อลูกชายกลับมาและรู้ความจริงว่าภรรยาโดดน้ำตาย ณ ที่แห่งนั้น…จึงได้แต่เศร้าโศกเสียใจ…เมื่อถึงคืนเดือนหงายจะไปนั่งริมลำน้ำแห่งนี้…และจ้องมองลงไปในสายน้ำนาน ๆ เข้าก็มองเห็นภรรยาในสายน้ำนั้น และสาวใยไหมออกจากปาก… ต่อมาที่แห่งนี้จึงได้ชื่อว่ากุดนางใย (ใยหมายถึงใยไหม)

Credit: คุณหมุกหมุยสมาชิกเว็บ gotoknow
http://www.gotoknow.org/posts/520375